^{translated from the Dutch by Michele Hutchison}

for years the war has slept next to me in bed holding me in his sleep  
I have died for at least fifteen hundred nights 
in the morning he makes strong coffee with lots of sugar  
wears cufflinks and likes to strut around in high heels

I share my salt my wine without prejudice and dream with him  
he waves his cigarette holder and turquoise fingers 
drinks from gold glasses eats delicately from silver spoons  
leans on the doorway and leers with his shiny kohled eyes

in the heart of the night he plots and devises his offensive  
I see his ambitious plans and immediately cut off my tongue  
soft voices feed the arsenal inside his body 
he spins language into steely strands in his elegant hands

I plant fragrant jasmine around my throat as a border 
I embroider a cuirass from silver thread around my soft arms  
wild horses gallop across the brown flanks of my back 
I build an emergency hospital in the shadow of my breasts

I have observed the laws of war and foolishly awaited battle  
he wakes me up at the crack of dawn and leads me down to the kitchen  
stands behind me and stabs a heavy meat knife between my ribs  
the poison and the immense victories spread through my torso

he whispers crimson soft in my hair 
‘look, the first snow’ 
we can start counting the victims and the graves

oorlog

de oorlog slaapt al jaren naast me in bed houdt me vast in zijn slaap 
ik ben minstens vijftienhonderd nachten gestorven 
hij zet ’s ochtends vroeg sterke koffie met veel suiker 
draagt manchetknopen en paradeert graag op hoge hakken 

ik deel onbevangen mijn zout wijn en dromen met hem 
hij zwaait met zijn sigarettenhouder en turquoise vingers 
drinkt uit gouden glazen eet delicaat met zilveren lepels 
leunt in de deurpost en loert uit zijn glanzende khol ogen 

in het hart van de nacht beraamt en tekent hij zijn offensief 
ik zie zijn ambitieuze plannen en snijd onmiddellijk m’n tong af 
zachte stemmen mesten het wapenarsenaal in zijn lichaam 
hij spint taal tot stalen strengen in zijn verfijnde handen 

rondom mijn keel plant ik geurende jasmijn als omheining 
ik borduur met zilverdraad een harnas aan mijn zachte armen 
op de bruine flanken van mijn rug galopperen wilde paarden 
in de schaduw van mijn borsten bouw ik een noodhospitaal 

ik heb het oorlogsrecht nageleefd en dwaas gewacht op de strijd 
hij wekt me in alle vroegte en leidt me de trap af naar de keuken 
staat stil achter me en steekt een fors vleesmes tussen mijn ribben 
’t gif en de immense zege verspreiden zich in mijn romp 

hij fluistert karmozijnzacht in mijn haar 
‘kijk de eerste sneeuw’ 
het tellen van de slachtoffers en het graven mag beginnen