^{translated by Erfan Mojib and Gary Gach}

The foot
that brought me to You
now
in a bread line
plays with a pebble

Missing someone
is a mother
who leaves the front door ajar

I want to open a door
onto a sea & a night
I want to open a door
onto you
who are the sea & the night

As the seasons change
the plums
are replaced by persimmons
longing
by
longing

He told Adam
“Your fall is temporary
You’ll come back to me”
but Adam built a house
and called it home

I’d wanted to be the wind
in my beloved’s hair
but am only a breeze
amidst gnarly shrubs

Between me and you
I am a wall
Take me down

«علیرضا روشن از «کتاب نیست

پا

که مرا پیش یار میتوانست برد
اینک
در صف نان
با تکه ریگی بازیبازی میکند

دلتنگی
مادریست
که در را
پیش میگذارد

کاش دری بگشایم
به دریایی و شبی
کاش دری بگشایم
به روی تو
که دریایی و شبی

فصل عوض میشود
جای آلو را
خرمالو میگیرد
جای دلتنگی را
دلتنگی

*
آدم را گفت
هبوط ِ تو موقت است
به من باز میگردی
آدم اما
خانه ساخت

باد میخواستم باشم
در مویِ یار
بادم اینک
البهالی ِ خار

بین ما
من دیوارم
خرابم کن

Poets